امرداد- تارنگار خبری زرتشتیان ایران

بوذرجمهر پرخيده: رسم بهمن‌ گیر و از نو تازه کن بهمنجنه/ای درخت ملک، بارت عز و بیداری تنه/ اورمزد بهمن و بهمنجنه فرخنده باد/فرخت باد اورمزد بهمن و بهمنجه(منوچهری)
«بهمن»؛ همانا «اندیشه نیک»، «منش پاک و آراسته» و «من اشو»؛ من استوار بر پایه‌ي «اشا»ـ راستی و هنجار اهورایی ـ است. بهمن(در اوستا‌: «وهُومَنَه‌» و در پهلوی‌: «وهومن‌»)، نخستین امشاسپند است. بهمن همان امشاسپندي است كه راهگشا و راهنماي اشوزرتشت است برای شناخت اهورامزدا.
 
با خواست اهورامزدا، «بهمن» يعني همان انديشه نيك به اشوزرتشت رو می‌آورد و او را با گفتار و خواست اهورایی پیوند می‌دهد: «من روانم را با وهومنه به بالاترين سراي جاي خواهم داد»(گاتها، هات28 بند4).
گفت‌و‌گو میان اشوزرتشت ـ پیام‌آور راستی ـ با یکتا پروردگار را «بهمن» راهگشاست: «هر آينه، اي مزدااهورا با وهومنه به تو نزديك خواهم شد»(گاتها، هات28 بند2).
 بر پایه‌ي نوشته‌ي کتاب‌های «بندهش»، گزیده‌های «زادسپرم» و «اوستا»؛ «بهمن»، نخستین آفریده‌ي اهورامزدا است. «بهمن»، در جهان مینو، رهنمونی پرهیزکاران به بهشت و در جهان مادی پاسبانی جانوران سودمند را بردوش دارد. در اوستا، «بهشت»، خانه‌ي «بهمن» خوانده شده است... و نیكوكاران در سرای بهمن‌(بهشت) به پاداش ایزدی می‌رسند. بهمن، نماد سپیدی و پاکی است.
«بهمنگان» یا «بهمنجنه»، روز دوم ماه بهمن(بهمن روز از بهمن‌ماه) در گاهشماری زرتشتی برابر با 26 دی‌ماه در گاهشمار(:تقویم) رسمی کشور است. ابوريحان بيرونى در آثارالباقيه درباره‌ي جشن بهمنجه چنين مى‌نويسد: «روز دوم آن، روز بهمن، عيد است كه براى توافق دو نام آن را بهمنجه ناميده‌اند؛ بهمن نام فرشته‌ي موكل بر چهارپايان است كه بشر به آنها براى عمارت زمين و رفع حوايج نيازمند است.»
زرتشتیان در روزهای بهمن هر ماه، به ویژه در بهمن‌روز از بهمن‌ماه، از کشتن جانداران سودمند و خوردن گوشت آنان خودداری می‌کنند و برخی از زرتشتیان از خوردن و کشتار در همه‌ي روزهای بهمن‌ماه پرهیز می‌کنند.
در جشن بهمنگان، نياكان ما با پوشیدن پيراهن سفيد، بيزارى خود را از هرگونه ناپاكى و پليدى، خونريزى و كشتار و آزار چهارپایان سودمند نشان داده و با دسته‌هاى گل سفيد به ديدار يكديگر مى‌رفته‌اند. 
نشان ويژه‌ي اين روز «خروس» است. ایرانیان باستان بر این باور بودند که خروس همانند سروش با بانگ هشدار‌دهنده و بيداركننده‌ي خود، نويدبخش روزى روشن با انديشهاى روشن، نیک و پاک است.
جشن بهمنگان جشن بزرگی است. ايرانيان در این جشن، از آش حبوبات و غذاهاى گياهى همچون نان و پنير و سبزى، شير و نوشیدنی‌های گياهى بهره مي‌برند. همچنین ديگ آشى، با همکاری همه‌ي خویشان، همسایگان و نزدیکان آماده می‌شده که همراه با شادی، رقص و پایکوبی به دور هم، خورده می‌شده است. در روز جشن بهمنگان، در خانه‌ي بزرگان و بسيارى از خانواده‌های سرشناس، سفره‌های بزرگ می‌گستراندند و همه را برای خوردن و شادی کردن، فرا‌می‌خواندند.
از دیگر آیین‌های شگفت بهمنگان، رفتن مردم به کوه و دشت برای گردآوری گل‌ها و گیاهان دارویی و فراهم آوردن روغن‌های نباتی ـ درمانی و گیاهان خوشبو برای بخور بوده است.
... و نیز:
این جشن پشتیبان مردان درستکار است. برای گرامیداشت مردان و به ویژه پدران، چندی پیش از سوی انجمن موبدان روز بهمنگان برگزیده شد، ولی این نپایید و دو سال است که از سوي انجمن موبدان، جشن شهریورگان، روز پدر نامیده شد که شایسته است در این‌باره دوباره اندیشیده شود و با نگاه ژرف‌تری بررسی شود، چرا که بیشتر مردم روز پدر را به گفته‌ي روانشاد موبد رستم شهزادی، روز جشن بهمنگان می‌دانند. همچنین از این رو که بهمن نماد خرد‌ورزی و اندیشه‌ي نیک است و این اندیشه‌ي نیک پندی است که پدران به فرزندان خود می‌آموزند، پس بایسته است که این روز را با نام روز مرد و روز پدر جشن بگیریم. این روز می‌تواند در کنار روز گرامیداشت جانداران سودمند، روز مردان درستكار و روز پدر هم باشد.